ΑΝΤΙ ΔΕΛΤΙΟΥ ΤΥΠΟΥ
Σκακιστική πανδαισία στο Παιδικό χωριό με την επίσκεψη της ΕΣΣΝΑ στο εντευκτήριο του χωριού.
Οι μικροί σκακιστές σπίτι σπίτι μοίραζαν τα φυλλάδια της ΕΣΣΝΑ για το σκάκι και το σχολικό σκάκι και καλούσαν τους λιλιπούτειους κατοίκους του χωριού να μάθουν και να παίξουν σκάκι μαζί τους. Τι κι αν ήταν ακόμη μεσημέρι δεν έδειξε κανείς να ενοχλείτε.
Σε πολύ σύντομο χρόνο πλημμύρισε παιδιά ο κατάλληλα διαμορφωμένος από τους μεγάλους χώρος με σκακιέρες έτοιμες για δράση.
Πιόνια ανυπόμονα να δεχτούν το άγγιγμα των παιδιών , που με περισσή χαρά ανταποκρινόντουσαν ακόμη και στις αντικανονικές κινήσεις των νέων εκκολαπτόμενων λιλιπούτειων σκακιστών του χωριού.
Οι μικροί μας σκακιστές με υπομονή και αγάπη έδειχναν στα παιδιά του χωριού το νέο αυτό παιχνίδι που είχαν στα χέρια τους. Μετά από πολύ γέλιο και χαρά ανέλαβε δράση ο δάσκαλος Γιάννης Παναγάκος να βάλει κάποια πράγματα ποιο οργανωμένα στην θέση τους κάνοντας το πρώτο μάθημα σκάκι.
‘’Οσοι δεν ξέρουν σκάκι θα κάτσουν στις καρέκλες γύρω από το τραπέζι όσοι ξέρουν λίγο δίπλα και όσοι ξέρουν περισσότερο θα μείνουν γύρω μας όρθιοι’’ ήταν ο κωδικός για να μπορεί να ξεχωρίζει τα παιδιά του χωριού ανάμεσα στα παιδιά επισκέπτες. Γιατί πράγματι δεν υπήρχε άλλος τρόπος να ξεχωρίσεις αυτά τα χαρούμενα προσωπάκια που συσωρευμένα πάνω από τις σκακιέρες καταπονούσαν τα υπομονετικά πιόνια. Και το μάθημα λοιπόν αρχίζει, αλλά δεν ήταν μάθημα, ήταν η αφήγηση του πρώτου σκακιστικού παραμυθιού που έδινε το στίγμα των πρώτων κανονισμών του σκακιού. Κι έτσι με ερωτήσεις για την ροή του παραμυθιού και με απαντήσεις των παιδιών, έγινε το πρώτο μάθημα. ‘’Και τώρα θα παίξουμε σκάκι ένας που ξέρει με έναν που δεν ξέρει’’ είπε ο δάσκαλος και τα πιόνια σκίρτισαν από χαρά. Δαχτυλάκια μικρά απαλά έψαχναν την σωστή, την καταλληλότερη κίνηση, κάποιο παιδί έψαχνε να βρει που μπαίνουν οι μπαταρίες. Στο μυαλό σου, του εξηγεί ο δάσκαλος, είναι όλη η ενέργεια και η δύναμη που κινεί τα πιόνια, κόψε την Βασίλισσα του αντιπάλου σου τώρα… Σε κάθε παρτίδα που τελείωνε ο νέος σκακιστής έπερνε το μετάλλιο του. Ένα μετάλλιο με την φλόγα που συμβολίζει την φλόγα για μάθηση. Σύντομα τα παιδιά ζητούσαν και έπαιζαν παρτίδες και με τους μεγάλους συνοδούς ή γονείς των σκακιστών. Και ναι είδα ακόμη και τον Πρόεδρο της ΕΣΣΝΑ τον Χρήστο να χάνει μια παρτίδα μπλιτζ από τον μικρό Παναγιώτη όπως είδα και άλλους πολλούς να χάνουν.
Τα παιδιά του χωριού φιλόξενα άρχισαν να μας ξεναγούν στο χώρο τους ‘’πάμε να φωνάξουμε και τον Στάθη είναι εδώ ποιο πάνω το σπίτι του. Πάμε μαζί λένε και οι μικροί επισκέπτες. Σε λίγο ακούμε το πιάνο όπου τα παιδιά του χωριού μας έδειξαν τις επιδεξιότητές τους στην μουσική. Και ‘’παρτίδες’’ πινγκ πονγκ ακολούθησαν όπου εκεί τα παιδιά του χωριού άφηναν τα δικά μας παιδιά να κάνουν και καμία νίκη.
Εχει πια σκοτεινιάσει πρέπει να φύγουμε αλλά πως. Φως δυνατό, άπλετο μέσα στο χώρο με γέλια πηράγματα και ανταλλαγές χειροκροτηματων. Αφήνοντας πίσω μας αγάπη και τις σκακιέρες που έκαναν δωρεά σκακιστικά σωματεία της Αττικής ανανεώσαμε το ραντεβού μας και ειδικά ο δάσκαλός τους πλέον Γιάννης Παναγάκος και με μεγάλη δυσκολία αποχωρίσαμε από το χωριό.
Σας ευχαριστούμε παιδιά για την όμορφη βραδυά που μας χαρίσατε.
Σ’ ευχαριστούμε Κύριε που μας αξίωσες να περάσουμε ένα τόσο όμορφο Σαββατόβραδο.
